کشف
حدود ۴٫۶ میلیارد سال پیش، هنگامی که یک ابر گازی و گرد و غباری در فضا آشفتهبود، منظومهٔ شمسی در اثر انفجار یک ابرنواخترشکلگرفت. انفجار این ابرنواختر امواجی در فضا ساخت که ابر گازی و گرد و غباری را تحت فشار قرار داد. فشردن ابر موجب فروریزش آن شد، به طوری که گرانش گاز و گرد و غبار را به هم چسباند و یک سحابی خورشیدی شکلگرفت. ابر شروع به چرخیدن کرد و سرانجام فرو ریخت. سپس مرکز ابر داغتر و چگالتر از بقیهٔ آن شد و دیسک گازی و گرد و غباری شکلگرفت که مرکز آن داغ و لبههای آن سرد بود. دیسک نازکتر و نازکتر شد و ذرات به هم تودههایی ساختند. با چسبیدن تودههای کوچک به هم، برخی تودههای بزرگ ساختهشدند و سیارات و ماهها پدید آمدند. مواد یخی مناطق بیرونی دیسک با مواد سنگی سیارات غولپیکری مانند مشتری را پدید آوردند. سرانجام مرکز ابر به اندازهای گرم شد که تبدیل به ستارهای به نام خورشید شد.[۱۲]
اگرچه نظریهٔ سحابی به طور گسترده پذیرفته شدهاست، اما هنوز مشکلاتی دارد که دانشمندان نتوانستهاند دلیل آن را توضیحدهند. یکی از این مشکلات انحراف محوری سیارات است. این مشکل بیان میکند که همهٔ سیارات روی دائرةالبروج واقع شدهاند، با این حال، چرا انحراف محوری سیارات داخلی و خارجی تا این اندازه متفاوت است؟ با پیشرفت فناوری و بررسی و مطالعهٔ سیارات فراخورشیدی، دانشمندان در درستی نظریهٔ سحابی شک کردهاند. ستارهشناسان برخی از این مشکلها را حل کردهاند، اما نتوانستهاند به همهٔ پرسشها پاسخ بدهند.[۱]
این وبلاگ برای به دست آوردن اطلاعاتی از زمین و منظومه شمسی است با تشکر از سرکار خانم جانقربان